Van Lome naar Accra!
Blijf op de hoogte en volg bert
01 Januari 1970 | Ghana, Alajo
Op maandag 21 november ben ik in Lome aangekomen. Ik heb er in het centrum een goed hotel gevonden, hotel Robinson. Een prima kamer met een enorme badkamer, zowaar met warm water. Verder heeft het een prachtige tuin en een heel sfeervol restaurant. Het is gewoon 'af'. Alleen ontbreken de gasten, van de drie nachten dat ik hier verblijf ben ik gedurende twee nachten de enige gast.
Op dinsdag heb ik het centrum van de stad bezocht; eerst naar het Monument de l'Independance en het Nationaal Museum, ik heb het hele museum voor mezelf. Het heeft zo te zien wel eens betere tijden gekend. Maar het is toch wel interessant; omdat ik net door een groot deel van het land ben gefietst herken ik veel van wat er tentoongesteld wordt.
Nadat ik het museum heb bezocht ga ik naar de markt en zoals op alle grote Afrikaanse markten kijk ik mijn ogen weer uit. Wat hier allemaal wordt verkocht, ongelooflijk! Het is er druk en ondertussen worden de stalletjes bevoorraad door jongens die behendig karren door de drukte manoeuvreren en vrouwen met enorme schalen op hun hoofd. Ook rijden er af en toe zelfs auto's, eigenlijk kan het niet, die op de centimeter nauwkeurig door de smalle paadjes sturen.
Op de zgn 'marche artisanal' waar tientallen kraampjes staan, koop ik nog wat souvenirs(armbandjes, sleutelhangers) bij een hele vriendelijke man die kennissen heeft op Tholen in Zeeland. Ik geloof niet dat er veel toeristen zijn die zonder dit soort klein grut naar huis gaan. Toch vraag ik me steeds weer af hoe en of men kan leven van deze handel; overal zie je deze souvenirverkopers, meestal een groot aantal bij elkaar, maar er zijn maar heel weinig toeristen.
Eenmaal terug bij het hotel eet ik bij een klein stalletje op straat. Het is er heel erg druk dus het moet wel iets bijzonders zijn. Ze hebben een enorme schaal met beslag staan waarvan ze kleine ballen maken die ze frituren in olie. Er staan drie vrouwen, ieder met hun eigen taak, die als een geoliede machine in sneltreinvaart alle klanten bedienen. Het eten is inderdaad iets bijzonders, heerlijk, en het kost bijna niks, voor CFA 400 ben ik klaar.
Ik besluit nog een dag in Lome te blijven. De sfeer bevalt me prima en ik wil nog graag naar het Internationaal Museum van Afrikaanse Kunst (MIAA). Op een motortaxi laat ik me er heen brengen. Ook nu blijk ik weer de enige bezoeker te zijn. Ik heb dus mijn eigen gids, helaas heeft hij vooral oog voor zijn mobieltje; ja, ook hier lopen heel veel mensen voortdurend op hun mobieltje te kijken. Maar dat mag de pret niet drukken want het museum is prachtig, ik ben diep onder de indruk. Het heeft een uitgebreide collectie van oude Afrikaanse maskers, beelden, sieraden en gebruiksvoorwerpen. Het oudste voorwerp, een klein beeld uit Burkina Faso, stamt uit de 10e eeuw n.Chr.
Op donderdag vertrek ik uit Togo, op naar Keta in Ghana, via de beruchte grensovergang bij Aflao. Het zou er druk, chaotisch en corrupt zijn. Dat chaotische kan ik me nog herinneren, maar nu verloopt het allemaal lekker vlotjes. In no time ben ik Togo uit en de douanier legt me vriendelijk uit waar ik naar toe moet. Ghana in kost wat meer tijd omdat ik een visum heb wat eigenlijk voor zakenlieden is, niet voor toeristen. Maar wanneer ik uitleg hoe het zit krijg ik zonder problemen mijn entry-stempel, voor 60 dagen.
De weg naar Keta is hobbelig met veel gaten, maar wel heel vlak, net alsof ik weer even in Nederland rijd. En de afstand is maar kort dus ik ben al snel in Keta. Ik vind een kamer in het 'Keta Beach Hotel', dat itt wat de naam doet vermoeden niet aan maar op zo'n 500 meter afstand van het strand ligt.
In het stadje moet ik even pinnen en ik rijd meteen even naar Fort Prinzenstein, een Deens bouwwerk uit 1784, de tijd van de slavenhandel. In eerste instantie maakt het een wat treurige indruk, 't lijkt meer op een ru
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley