Op de fiets.

Op zaterdag 8 oktober, later dan gepland, op mijn fiets gestapt nadat ik afscheid heb genomen van Leela, Richard en de rest van het personeel van ' The Sleepy Hippo '. Gewaarschuwd voor het extreem drukke verkeer stort ik me in de voorspelde chaos...........die eigenlijk heel erg meevalt. Het is druk, maar ik heb geen moment het idee dat ik hier op mijn fiets gevaar loop. Er wordt vooral veel geclaxoneerd en verkeersregels lijken er niet echt te zijn. Maar ik ben gewoon een verkeersdeelnemer die soms sneller vooruit komt dan de mensen in de auto's; op sommige plaatsen staat het verkeer muurvast terwijl ik daar mooi tussendoor kan manoeuvreren.
Na zo'n 10 km laat ik de bebouwde kom achter me en ik begin me te realiseren dat mijn fietsvakantie nu pas echt is begonnen. Pas over een aantal maanden zal ik weer in Accra terugkeren. En dat vind ik prima zo; 't is best een gave stad maar ze confronteert, overdondert je met haar grote verschillen tussen rijk en arm, hitte, luchtvochtigheid, enorme drukte en het verkeer. Twee of drie dagen is genoeg.
Ik rijd nu door de groene velden, mangoboomgaarden en palmbomen. Het is rustig op de weg die, op wat flinke gaten na, opvallend goed is. Ik wil vandaag proberen om in Dodowa of Larteh te komen. Wanneer ik na ongeveer 60 km Dodowa binnen rijd, rond 15.00 u, regent het een beetje. Ik besluit om een kamer te gaan zoeken........wat niet lukt. Wat de reden is konden ze me niet vertellen maar alles zit vol. Gelukkig mag ik in de tuin van een van de guesthouses mijn tent op zetten.
Na een redelijk goede nacht, vertrek ik om ongeveer 08.30 u. Voor de verandering nu eens geen scrambled egg als ontbijt maar een soort gefrituurd notenbrood, best lekker. Het landschap blijft indrukwekkend mooi en de weg glooit lichtjes. Een prachtige dag.
Het is vandaag zondag en Ghana gaat massaal naar de kerk. Bijna alle winkeltjes en restaurants zijn gesloten en iedereen heeft zijn of haar mooiste kleren uit de kast gehaald. Telkens weer wanneer ik een dorpje binnen rijd zie ik mensen die onderweg zijn naar de kerk. Of de dienst is al begonnen, in een echte kerk of vaak in een versierd gebouw dat vandaag even als kerk dient. Toen ik daar voorbij reed moest ik een paar keer onbewust denken aan de eerste regels van een nummer van Raymond van het Groenewoud; 'De liefde voor muziek' (''Beminde gelovigen, dat was nog eens een kerkdienst''). Wat maken ze daar een feest van, ongelooflijk. De tent staat compleet op zijn kop; zang, dans, percussie etc. , jong en oud, iedereen doet mee!
Wanneer ik in New Akrade stop om wat te eten betrekt de lucht, begint het te regenen en onweren. Net op tijd gestopt dus. Maar nadat ik mijn spicy soep en rijst op heb wijst niets er op dat het snel weer droog zal worden. In tegendeel, het gaat alleen maar harder regenen, uren achter elkaar. Ik heb nog ongeveer twee uur nodig om in Frankandua te komen en om 18.00 u is het donker. Ik vrees dat ik dit niet ga halen en ik wil per se niet in het donker rijden dus ik ga op zoek naar een hotelletje. Gelukkig snel gevonden, mijn eigen chalet, vlakbij de Akosombodam. Deze stuwdam, gebouwd in de jaren '60 en eens de grootste ter wereld, is nog steeds verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van de Ghanese elektriciteit. De volgende dag bezoek ik de dam en overweeg ikzelf ook nog even de ferry naar Kete-Krachi te nemen, al is dit wel wat verder naar het Noorden dan ik aanvankelijk van plan was. Ik blijf dus toch nog maar een nachtje in mijn chalet in Akosombo; en morgen naar Leela in Frankandua.
Wanneer ik daar arriveer, bij de roze geschilderde school, Delanyo, komt Simon het schoolhoofd naar me toe gerend. Hij was ingeseind door Leela dat ik onderweg was. De ontvangst is overweldigend; tientallen kinderen staan om me heen te springen. 'Wat moet zo'n grote blanke man op een fiets bij ons op school?' En ze willen allemaal op de foto! En passant krijg ik ook nog een heerlijke lunch opgediend.Dit is toch wel heel bijzonder! Even later wanneer Leela arriveert zijn de kinderen helemaal niet meer te houden. Zij heeft o.a. deze school mede mogelijk gemaakt en ze willen maar wat graag hun dankbaarheid tonen.
Op woensdag staat o.a. een bezoek aan de markt in Juapong op het programma. Weer een prachtige belevenis; een niet te beschrijven combinatie van kleuren, geuren en geluiden. Samen met Leela, Simon en twee kinderen kopen we schoenen en rugzakjes voor de kinderen en eten voor de school. Terug naar Frankadua met onze aankopen in een tro-tro, een overjarig minibusje. Bij de school worden we weer als vorsten onthaald en krijgen we weer een heerlijke lunch. Natuurlijk ook nog even op de foto met een aantal van de kinderen.
Op donderdag vertrek ik uit Frankadua. Wanneer ik om 07.35 u op mijn fiets stap is het al 30