Ghana, Ivoorkust.

Inmiddels zijn we in Ivoorkust, Abengourou. Oud-en nieuw hier gevierd. Itt wat we verwachtten was er toch nog wel wat vuurwerk. 's Avonds hebben we in een restaurantje in de stad gegeten waar het opvallend druk was, frietjes en verse salade!
We hebben de afgelopen weken weer een grote afstand, ca 1100 km afgelegd. Zo reden we door het Noorden van Ghana, richting Bolgatanga en Navrongo. Door eindeloze velden met honderden baobabs, wonderlijke rotsformaties en kleine dorpjes, gehuchten en nederzettingen. In de zinderende hitte, met het besef dat hier zelden of nooit een toerist op de fiets is gesignaleerd. Want wat we ons voortdurend realiseren is dat het heel bijzonder is om op de fiets door deze afgelegen streken te rijden. De reacties die dat oproept veranderen niet; monden vallen open wanneer we voorbij rijden, mensen stoten elkaar aan en wijzen ons na, soms komen ze achter ons aan gerend of beginnen ze te juichen of te zingen. Het klinkt onvoorstelbaar en om eerlijk te zijn is het dat ook. Het went niet, het blijft genieten, vooral ook omdat de meeste mensen ontzettend vriendelijk, gastvrij en lief zijn.
Wat verder naar het Noordwesten kwamen we in Tumu, in een geweldig guesthouse. Er werkte een aantal jonge meisjes van een jaar of 18 die stage liepen en de vrouw die het geheel runde nam haar taak heel serieus. Het lag net buiten de stad en zowel ons avondeten als ontbijt werd op een voorbeeldige wijze buiten opgediend. Eigenlijk vonden ze dat we ons ontbijt binnen moesten eten omdat het 's nachts behoorlijk was afgekoeld; ze konden maar niet begrijpen dat we gewoon in ons shirtje buiten zaten; het was toch wel gauw zo'n 25